زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

احبار و محمد





احبار صفات پیامبر موعود را برای عوام و پیروان خود بازگو نمی کردند و بشارت‌های تورات را درباره ایشان نادیده می گرفتند.


۱ - علمای یهود و پیامبر اسلام



۱. ناتوان شدن مسلمانان از احتجاج بر ضد یهود در پیشگاه خدا ، توجیه احبار برای بازداری عوام و پیروان خود از بازگویی صفات پیامبر : واذا لقوا الذین ءامنوا قالوا ءامنا واذا خلا بعضهم الی بعض قالوا اتحدثونهم بما فتح الله علیکم لیحاجوکم به عند ربکم.... (بنابر این که مقصود از «ما فتح الله» صفات پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم باشد برداشت فوق صورت گرفته است.)
۲. نادیده انگاشتن بشارت‌های تورات درباره پیامبر موعود حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم از سوی احبار: ولما جاءهم رسول من عند الله مصدق لما معهم نبذ فریق من الذین اوتوا الکتـب کتـب الله وراء ظهورهم کانهم لایعلمون.
۳. عالمان یهود ، جویای حکم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم درباره قضیه مورد اختلاف بین یهودیان با اعزام گروهی از یهودیان به حضور پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم : یـایها الرسول لایحزنک... ومن الذین هادوا سمعون للکذب سمعون لقوم ءاخرین لم یاتوک یحرفون الکلم من بعد مواضعه یقولون ان اوتیتم هـذا فخذوه وان لم تؤتوه فاحذروا.... (با توجه به شان نزول و روایت منقول از امام باقر علیه‌السّلام برداشت قابل استفاده است.)
۴. آگاهی عالمان یهود از ظهور پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم : الذین ءاتینـهم الکتـب یعرفونه کما یعرفون ابناءهم وان فریقا منهم لیکتمون الحق وهم یعلمون.
الذین ءاتینـهم الکتـب یعرفونه کما یعرفون ابنآءهم الذین خسروا انفسهم فهم لایؤمنون.
او لم یکن لهم ءایة ان یعلمه علمـؤا بنی اسرءیل. (مقصود از «آتیناهم الکتاب»، عالمان یهود و مرجع ضمیر «یعلمه» پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم است.)
۵. اعتراف برخی عالمان یهود به انطباق ویژگی‌های پیامبر موعود بر رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم : الذین ءاتینـهم الکتـب یعرفونه کما یعرفون ابناءهم وان فریقا منهم لیکتمون الحق وهم یعلمون. (برداشت فوق از مفهوم جمله «ان فریقا» استفاده شده است.)
الذین ءاتینـهم الکتـب یعرفونه کما یعرفون ابنآءهم الذین خسروا انفسهم فهم لایؤمنون.

۲ - پانویس


 
۱. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۲۷۳.    
۲. بقره/سوره۲، آیه۷۶.    
۳. بقره/سوره۲، آیه۱۰۱.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۳۳۳.    
۵. مائده/سوره۵، آیه۴۱.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۱۴۶.    
۷. انعام/سوره۶، آیه۲۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۴۲۶.    
۹. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۹۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۴۲۶.    
۱۱. بقره/سوره۲، آیه۱۴۶.    
۱۲. انعام/سوره۶، آیه۲۰.    


۳ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۲۷۹، برگرفته از مقاله «احبار و محمد».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.